BMX

Freestyle BMX

Freestyle bevat vooral het uitvoeren van tricks. De rijders fietsen in skateparks of op dirt trails en voeren allerlei gewaagde sprongen uit. Wedstrijden als de X-Games zijn giga-evenementen waar de beste BMX-ers ter wereld op het hoogste niveau presteren. De verschillende varianten binnen het freestyle zijn:

• Vert: De tricks worden uitgevoerd op een halfpipe, een symmetrische ramp met twee schansen van 2 tot 3,5m hoog. Binnen een bepaalde tijd moet de BMX'er individueel zo veel mogelijk indrukwekkende tricks landen. Een jury bepaalt de score.
• Street: Street kan zowel uitgevoerd worden op een skatepark als buiten in het openbaar. Er wordt gebruik gemaakt van stoepranden, trappen, leuningen, rails en allerlei andere obstakels. In competitieverband moet de rijder net zoals bij vert een run afleggen en zoveel mogelijk tricks landen.
• Trail: Op kunstmatig aangelegde dirt trails volgen grote sprongen en schansen elkaar in een lijn op. Het doel is ook hier om zo indrukwekkend mogelijke tricks te doen.
• Flatground: Geen obstakels geen ramps, niets. Enkel een vlak stuk verharde grond. Met de fiets worden, vaak vanuit stilstand, allerlei moves utgehaald. Je kan het vaag vergelijken met breakdance.

Race

De fietscross of race is de sportievere variant van het BMX. De renners moeten een gesloten parcours afleggen en om ter eerste de finish bereiken. De track is zo'n 370m lang en bestaat uit sprongen, wasborden (korte opeenvolging van bergjes) en kombochten. Een goede techniek is vereist om over deze hindernissen te geraken zonder snelheid te verliezen. De renners starten bovenop een schans. Met hun voorwiel staan ze tegen een starthek dat automatisch naar beneden klapt als de wedstrijd begint. Een BMX-race is door de hoge snelheden en het aantal deelnemers vaak zeer hectisch. Valpartijen zijn geen uitzondering.

In 2008 is de sport opgenomen in de Olympische Spelen in Peking. De eerste gouden medaillisten waren de Let Māris Štrombergs bij de mannen en de Franse Anne-Caroline Chausson bij de vrouwen.

De BMX fiets

De meeste BMX frames worden gemaakt uit staal. Bij freestyle en street is stevigheid vooral belangrijk. Bij racemodellen wordt vlugger aluminium gebruikt om gewicht te besparen. Voor race is de meest gangbare wielmaat 20". Bij freestyle wordt soms ook 18" of 24" gekozen, naargelang de grootte van de rijder.

De juiste BMX kiezen

Wil je een BMX kopen, dan moet je vooral weten wat het doel van de fiets is. Zoek je een hippe fiets voor je tienjarige zoon die enkel maar wat in de straat wil rondrijden? Dan is de kwaliteit (en de prijs) van minder belang. Bij BikeExchange kun je ook op merk selecteren. Zo kun je bijvoorbeeld zoeken naar een Specialized BMX of een We the People BMX. Moeten er toch zwaardere eisen voldaan worden? Hier is dan kort samengevat waar je naar moet kijken:

• Vert en park: Deze modellen worden met een lichter frame gemaakt. Stevigheid is minder belangrijk, want de meeste tricks worden gedaan op ramps met een vlotte transition waardoor er weinig zware schokken voorkomen. Een lager gewicht helpt ook met de uitvoering van de sprongen. Remmen zijn niet verplicht.
• Trail: Vergelijkbaar met bovenstaande, maar de banden hebben een zwaarder profiel om meer grip te bieden op de zanderige ondergronden.
• Street: De street BMX vangt de zwaarste klappen. Het frame moet dus heel robuust zijn. De meesten hebben pegs aan de wielen om grinds en stalls te kunnen uitvoeren.
• Race: Hier wordt een groter tandwiel gebruikt, om bij hoge snelheden nog bij te kunnen trappen. Remmen zijn verplicht, voor de veiligheid in een BMX-wedstrijd.